چرا از لوریج استفاده می کنیم｜بهترین لوریج در فارکس
اگر شما هم در حوزه ی معامله گری فعال باشید، پس از چندی با ابزاری به نام لوریج آشنا می شوید. از ساز و کارش مطلع می شوید و مثل خیلی های دیگر، هیجان زده از این کشف، راه صد ساله را در یک شب می یابید. و احتمالا دیر یا زود، بیشتر از آنکه لوریج برایتان میانبر زیبایی به آرزوهایتان باشد، وحشت و کابوس شب و روزتان خواهد بود. کم نیستند افرادی که به واسطه ی لوریج های بالا، تمام سرمایه ی خود را از دست داده اند. اما با این احوال و با تمام محدودیت هایی که کارگزاری های معتبر در اعطای لوریج به کاربرانشان اعمال می کنند(+)، بازهم افرادی هستند که از لوریج های بالا استفاده می کنند. اما به راستی چرا از لوریج استفاده می کنیم ؟ چرا نمی توانیم در استفاده از این ابزار، جلوی خودمان را بگیریم؟
در مدرسه ترید همواره تلاش کرده ایم با آشکار سازی جنبه های دقیق تری از وقایع، نسبت به فهم عمیق تر موضوعات، دریچه های جدیدی رو به خودمان و دوستانمان بگشاییم. بازدارندگی هایی از جنس نصیحت ( ادبیات تعلیمی )، برای مدرسه ترید جایگاه ویژه ای ندارند. بنابراین در این درس نیز به ریشه های موضوعی تحت عنوان چرا از لوریج استفاده می کنیم پرداخته ایم .
( برای درک صحیح تر این درس، لازم است بخش ” اصطلاحات کتاب ” از درس فقر احمق می کند را مطالعه بفرمایید. )
قرض گرفتن
به بازار رفته اید و دوچرخه ای که سال ها آرزوی داشتنش را در سر می پروراندید می بینید. برچسب بزرگی رویش نصب کرده اند : 50% تخفیف. دیگر شک ندارید که این موقعیت نباید از دست برود وگرنه در موقعیتی دیگر باید 50% بیشتر بپردازید. دست در جیب هایتان می کنید و متوجه می شوید پول کافی ندارید. رو به دوستتان کرده و خواهش می کنید به شما پولی قرض بدهد تا بتوانید دوچرخه را بخرید و در آینده پول دوستتان را پس دهید. این مثال، به اصلی ترین دلیل قرض گرفتن اشاره دارد.
افرادی که دچار کمبود نقدینگی می شوند به انواع و اقسام اشکال، اقدام به قرض گرفتن می کنند.
و باید یادمان باشد، قرض ، شانه به شانه ی کمیابی راه می رود.
چرا در مواجهه با موقعیت های کمیابی اقدام به قرض گرفتن می کنیم؟ دلیلش تونل زنی است. و زمانی که قرض می گیریم چاله ای عمیق تر برای آینده مان حفر می کنیم. کمیابیِ امروز کمیابی بیشتر فردا را در پی دارد.
پژوهش های میدانی سندهیل مولاینتین و الدار شفیر در پروژه های مختلف به این اشاره دارد که تونل زنی باعث جذابیت قرض هایی که فکر می کنیم کوتاه هستند می شود. وقتی از فردی که قرض می گیرد در زمان قرض گرفتن بپرسید که چطور می خواهی این قرض را برگردانی، معمولا با این پاسخ سطحی مواجه می شوید که : یک هفته ی دیگر حقوق خواهم گرفت. اگر کمی ادامه دهید و فشار بیاورید که خب مگر هزینه دیگری نداری، طرفتان با اوقات تلخی پاسخ خواهد داد : متوجه نیستی؟ من الان به این پول نیاز دارم.
این یعنی من در حاضر روی موقعیتی که بوجود آمده تمرکز کرده ام و مسائل دیگری که هنوز وجود ندارند، انتزاعی هستند! به قول معروف : چو فردا شود، فکر فردا کنم.
قرض گرفتن از طریق لوریج
سناریوی بالا برایتان آشنا نیست؟
معامله گری که به نظر خودش تمام تحلیل ها را انجام داده و نبض بازار در دستانش است. بازار را کاملا می فهمد و در هر مدلی که فکرش را بکنید، بازار را به چهار میخ کشیده است. در چنین حالتی چرا نباید ریسک کند و از لوریج بالا استفاده کند؟ چرا باید این قرض سخاوتمندانه ی بروکر را از دست بدهد؟ سودی که با این لوریج در همین نقطه حاصل می شود، حاصل زحمت چندین ماهه ی معاملات از طریق یک لوریج معقول است.
اما انگار یادمان رفته که قرض کردن، شانه به شانه ی کمیابی راه می رود. می دانیم که کمیابی نیز موجب تونل زنی می شود. تونل زنی ما را از درک این نکته غافل می کند :
درست است که بهترین مشخصه ی ابزاری به نام لوریج بالا، این است که در کسری از ثانیه می تواند سودهای بزرگی را به جیب شما روانه کند. اما از سوی دیگر بدترین مشخصه ی آن که به سادگی دیده نمی شود، این است که این آتش بعد از مدتی و حتی شاید همین بار، بیش از قبل شعله خواهد کشید و آنچه دود شده و به هوا خواهد رفت، سرمایه، امید و زندگی شما خواهد بود!
حقیقت این است که قرض گرفتن پیامد ساده ی تونل زنی است. تونل زنی را می شود با خودمهاری تا حدودی کنترل کرد. اما قرض گرفتن به همین سادگی ها هم با خود مهاری لحظه ای قابل کنترل نیست. جلوگیری از قرض گرفتن، نیازمند تصمیماتی قبل از قرار گیری در آن وضعیت است. چیزی که معامله گران به آن وفاداری به استراتژی های از قبل آماده می گویند. بخش مهمی از مدیریت سرمایه در معامله گری ( و به باور مدرسه ترید، تقریبا تمام آن )، نقشه ای ست که قبل از معامله کشیده شده است. و شاید همین قانون ( مدیریت سُلب و بی چون و چرای سرمایه )، تنها قانون خلل ناپذیر حوزه ی معامله گری باشد.
در درس پادشکنندگی مفاهیم انعطاف پذیری و پادشکنندگیِ حاصل از آن را مرور کردیم. ولی
فراموش نکنیم اصلی ترین قانون اجرا شدن پاد شکنندگی، عدم مرگ سیستم های زنده است!
سیستم زنده ای که مرده باشد دیگر زنده نیست که بخواهد پاد شکننده باشد. همان قانون در اینجا نیز صادق است :
معامله گری که سرمایه اش را از دست بدهد، دیگر در بازار وجود ندارد.
آزمایش تله ی قرض کوتاه مدت
الدار شفیر و سندهیل مولاینین در آزمایشی که شرح کامل آن در کتاب فقر احمق می کند آمده است، وضعیتی را برای شرکت کنندگان ایجاد کردند ( وضعیتی که شرکت کنندگان بتوانند برای ادامه ی فرایند ازمایش نیازمند قرض کردن چیزی از جنس زمان باشند. ) که طریقه ی قرض گرفتن در آن ها را مطالعه کنند.
این مطالعه، نشانگر پیوند نزدیک میان موفقیت و شکست در شرایط کمیابی است. شرکت کنندگان این آزمایش بیش از همه زمانی قرض می گرفتند که بیشترین بازدهی را داشتند! آن ها از جهتی حق داشتند قرض بگیرند، چون با توجه به موفقیت های قبلی، به احتمال زیاد از پس تسویه قرض های جدید و بزرگتر بر می آمدند.
اما نکته برجسته تر این آزمایش این بود که : فقرا ( افرادی که سرمایه زمانی کمتری در اختیار داشتند )، در اواین نشانه های موفقیت اقدام به قرض کردن می کردند. درست مانند معامله گرانی با سرمایه های کم. که در اولین فرصت و بعد از چند موفقیت ناپایدار و محدود، دست به دامان لوریج می شوند. کمیابی در هر شکلی که باشد، همیشه به قرض گرفتن ختم می شود. و در فضای معامله گری، چه کسی نزدکیتر از بروکرهای مهربان با لوریج های نجومی!
تنزیل هیپربولیک ( hyperbolic discounting ) یا سوگیری به اکنون ( present bias )
سوگیری به اکنون توجیه کننده ی رفتار ما در لحظه ایست که در آن هستیم. تنزیل هیپربولیک یعنی : بهایِ ارزش گذاریِ بیش از اندازه ی منافعِ آنی، از دست دادن منافعِ آتی است. استفاده ی نامناسب از لوریج بالا، منفعت آنی ای است که از تونل زنی ذهنی حاصل شده است. همین سرمایه ای که می تواند جلوی چشمانتان دود شود و به آسمان برود، در طولانی مدت و با صبر و درایت می تواند برایتان سود های ارزشمندی بوجود آورد.
مرثیه ای برای یک رویا
مطالعات نشان می دهند، دلیل قرض گرفتن بیشتر فقرا ( دلیل استفاده از لوریج های بالا)، خودِ فقر است. برای توضیح این موضوع، نیازی به توسل به نزدیک بینی یا بی سوادی مالی نیست. درست است که بروکرهای غارتگر با لوریج های بالا این نوع قرض گرفتن را تسهیل می کنند، اما منشا آن نیستند. انگیزه ناگهانی شدید به قرض گرفتن، تقاضا برای استفاده از لوریج های بالا که می تواند منجر به نابودی حساب مالی شما باشد و همینطور معاملاتی از سر هیجان و با استرس زیاد، همگی پیامد تونل زنی هستند.
کمیابی ما را به قرض گرفتن رهسپار کرده و در کمیابیِ عمیق تری فرو می برد.
دعوت به گفتگو :
نمونه های فقر غیر مالی در معامله گری را چه چیزهایی می دانید؟
اولین مبلغی که برای فارکس واریز کزدم 523 دلار بود، به مدت دو ماه اجازه نمیدادم حجم معاملاتم از 10 دلار در معامله بالا بره، ترید شغل اولم نبود و خیلی شنیده بودم که باید مدت زمان زیادی بگذره تا تریدر بشم. صبح یک روز تو شرایط آروم وقتی میخوایتم ده دلار از ششصد دلار مجموعم رو وارد مارکت کنم اشتباه کردم و صد دلار (معادل یک دهم لات در بازار طلا) وارد شدم. حدود دو دقیه بعد متوجه شدم و یکی لز شدیدترین استرسهایی که تا امروز تو بازار تجربه کردم، همون لحظات بود. وقتی معامله باز شد و فهمیدم درصد زیادی از حسابم درگیره، ترس وجودم رو گرفت مارکت به سمت مخالف حرکت کرد سریع حد ضررم رو جابه جا کردم تا نخوره. نمیدونستم دارم چیکار میکنم که مارکت برگشت. و معامله وارد سود شد. هر دقیه سود داشت بزرگتر می شد. و نهایتا در عرض بیست دقیقه من حدود سی دلار سود به دست آوردم. این معامله آغاز آشنایی من با لوریج بود. اینکه می تونم تمام داراییم رو یا بخش بزرگی از اون رو بذارم وسط. معاملات من شاید تا یکسال بعد از اون اتفاق شانسی مسیر دیگری رو طی کرد. اون پول با سرعت به هشتصد دلار رسید(در عرض یک هفته) هفته بعد مجدد به 400 دلار و توی یک چرخه ای افتادم که نهایتا می رفتم از منابع دیگرم پول تامین می کردم تا حساب معاملاتیم رو شارژ کنم. و همون روند تکرار میشد، یک چرخه معیوب از معامله گری. حساب کوچک و آرزوهای زیادی که در سرم بودند منو به استفاده از لوریج سوق میداد. همون چیزی که گفتید کمیابی منو به سمت ابهام بیشتر تو معاملات سوق می داد.ممنون برای این مطلب خوب و زیباتون که کلی هم براش زحمت کشیده بودید. درک بهتری بهم داد.